اصطلاح فولاد یا پولاد برای آلیاژهای آهن که بین ۰٫۰۰۲ درصد تا ۲٫۱ درصد وزن خود کربن دارند بکار میرود. فولادهای آلیاژی غالباً با فلزهای دیگری نیز همراهند. خواص فولاد به درصد کربن موجود در در دوران باستان، فولاد هندی بنام بودهاست. فولاد چند جوشی است. برای ساختن فولاد، کربن آهن خامِ سفید را میسوزانند، تا از۵/۳ تا ۶٪ به ۲/۰ تا ۵/۱٪ وزنش کاهش یابد، عنصرهای دیگر را در آن اندازه میکنند تا فولاد خواسته شده ساخته شود.
فولاد کربور آهن است که با عنصرهای دیگر هم جوش شده باشد. با سوزاندن کربن آهن خام سفید و همجوش کردن آن با کمی کربن و اندازه کردن عنصرهای دیگر در آن، به دو روش خمیری کردن و آب کردن فولاد را میسازند.
روش خمیری: در آغاز صنعت فولاد سازی، فولاد را به این روش میساختند، که کهنه شدهاست و دیگر به کار نمیرود: آهن خام را در تشت کوره ی شعلهای می گذاشتندو روی آن شعله میدمیدند تا آب شود. آهن خام آب شده را به هم میزدند تا کربن آن بسوزد. کمکم که کربن آهن خام میسوخت، درجه آب شدنش بالا میرفت و خمیری میشد.
خمیر فولاد را تکهتکه با گازانبر از کوره بیرون میآوردند و آنها را با پتک در هم میکوبیدند که سر باره شان بریزد و یکپارچه شوند. فولاد یکپارچه شده را نور ن گدازی میریختند. روش آب کردن: امروزه همهٔ فولاد جهان به روش آب کردن ساخته میشود. آهن خام آبکی ای که از کورهٔ آهن گدتزی به بیرون روان میگردد، نخست به تغارهای فولادی میریزد، از آنجا آن را در تانک مخلوط کن گهواره ای میریزند. برای آن که گرمای آهن خام به بدنهٔ تغار و تانک فولادی نرسد، درون آنها را با آجر نسوز آستر میکنند.
جدول فولادهای پر کاربرد :
کلیدواژه: فولاد ، عملیات حرارتی ، استاندارد ، عناصر آلیاژی ، فولاد کربنی ، آلیاژ ، فولاد ساختمانی ، فولاد ابزار ، فولاد فنر ، فولاد زنگ نزن ، استیل ، فولاد سازی ، steel ، alloy ، آهن